Her şeyin hızlı ve derin çatışma faylarının yüzeysel çözümlerle geçiştirildiği ülkemizde her hangi bir çalışma ve/veya uğraşıyı derinleştirip olgunlaştırarak sürekli kılmanın ne denli zor olduğunu biliyoruz. Vakfımız çalışanlarının içinde yaşadıkları bu kültürel dokudan etkilenmediklerini söylemek gerçek dışı olur. Söz konusu dokunun nasıl oluştuğu hakkında sosyal, politik, ekonomik, tarihsel, birçok neden elbette sayılabilir. Ama bu bizim ilgi alanımıza doğrudan girmiyor. Asıl uğraşımız olan dinamik psikoterapi eğitimi alanını bu toplumsal hastalığımızın zararlı etkilerinden nasıl koruyabileceğimiz konusunda kafa yoruyoruz, yormalıyız.

Aslında son zamanlarda vakıf bünyesinde gerçekleşen etkinlik ve çalışmalar her birimiz için küçük de olsa bir umut ışığı oluyor. Kongre çalışmaları ve kuramsal dersler yürüyor. Psikoterapi grupları uzun soluklu çalışmalarını devam ettiriyorlar. Halk konferansları, artık gelenekselleşerek, katılımın sabitleştiği bir etkinlik olarak kendilerini duyuruyorlar. Geçen ay içinde başladığımız ‘Psikanaliz ve Sinema’ etkinliği vakfa gönüllü emeklerini koyan psikoterapist adayı genç arkadaşların titiz çalışmalarıyla daha ilk gününden kalıcı, keyif verici ve İzmir kültür ve düşünce dünyasında yer hak eden bir çalışma olarak kendini gösteriyor. Bu çerçevede, şubat ayında, ‘Takva’ yı Ayhan EĞRİLMEZ’in bakış açısından izleyip yorumlayacağız. Yine ilk oturumunu gerçekleştirdiğimiz ‘Okuma Grubu’ nda genç psikoterapist adayı arkadaşlar beraber olmanın üretken keyfini yaşadılar.

Işık demiştik.

Biz büt&¨n bu çalışmalarda yeterince ışık görüyor ve onun kalıcılığı için çaba harcıyoruz. Her tür katılımınız güç verecektir.

Işıksız kalmama dileklerimizle.


(Şubat 2008)
Fatih F.Karaman